સરદાર સરોવર ડૅમ (SSD)ના સંચાલકો જરાય વિચાર કર્યા વિના, અને કહી શકો કે, ક્રૂરતાથી, પાણી કેટલું છોડવું, ક્યારે છોડવું તેના નિર્ણયો લે છે. એમના નિર્ણયની અસર હેઠવાસમાં શું થશે તેના પર તો જરાય ધ્યાન નથી આપતા.  કંઈ નહીં તો, ૨૬મી ઑગસ્ટ ૨૦૨૦થી જ એમને સત્તાવાર માહિતી મળી ગઈ હતી કે  ભારે વરસાદને કારણે નર્મદાના ઉપરવાસમાં પાણી વધવા લાગ્યું છે. આ માહિતી પર એ કામ કરી શક્યા હોત તેમ છતાં ૨૯મી ઑગસ્ટ, શનિવારની વહેલી સવાર સુધી એમણે ડેમનાં સ્પિલ-વે ગેટ્સમાંથી પાણી ન છોડ્યું.  ડૅમ ૭૦ ટકા ભરાઈ ગયો હોવા છતાં એમણે પાવર હાઉસો પણ ન ચલાવ્યાં. ઓચિંતા જ ૨૯મીની રાતે એમણે દસ લાખ ક્યુસેક – દર સેકંડે ઘન ફૂટ (૨૮,૩૨૦ ક્યુમૅક એટલે કે દર સેકંડે ઘન મીટર) પાણી  છોડવાનું શરૂ કરી દીધું [i].^. ત્રણ દિવસ પછી ૧ સપ્ટેમ્બર, મંગળવારની સાંજે એમણે મોટા ભાગનાં સ્પિલ ગેટ બંધ કરી દીધાં. આમ સ્પિલ-વેમાંથી નીકળતા પાણીનો જથ્થો પહેલાં કરતાં માત્ર દસમા ભાગનો રહ્યો. આ ૩-૪ દિવસમાં (૨૯મી ઑગસ્ટ અને ૧લી સપ્ટેમ્બર વચ્ચે) પાણીનો ૩૦,૦૦૦ ક્યુમૅક સુધીનોજબ્બરદસ્ત જથ્થો સ્પિલ-વે મારફતે છોડવામાં આવ્યો; એના પહેલાં કે તેના પછી કંઈ જ નહીં! પરિણામે હેઠવાસમાં ગરૂડેશ્વરથી ચાંદોદ અને ભરૂચ સુધી પૂરનાં વિનાશકારી પાણી ફરી વળ્યાં. પરંતુ લાગે છે કે, સરદાર સરોવર પ્રોજેક્ટ (SSP)ના સત્તાવાળાઓ અથવા ગુજરાત સરકારના પેટનું પાણી પણ નથી હાલ્યું. હવે સમય આવી ગયો છે કે ગુજરાતની જનતા જાગે અને આ માનવસર્જિત તારાજી માટે SSPના ખેરખાંઓનો જવાબ માગે.